Maar… wat is dat eigenlijk, aandacht? Aandacht is gerichte belangstelling of interesse, voor iets of voor iemand. Aandacht is het cognitief proces van zich selectief richten op één aspect, terwijl ander aspecten worden genegeerd. Focus dus. Concentratie is een andere benaming voor aandacht. Aandacht kan verminderen wanneer iemand slaperig is of wanneer er geen goede balans is in essentiële stoffen in het lichaam zoals mineralen, vitamines of ijzer.
Alleen al door bewust aandacht te hebben voor je lichaam, kun je ervoor zorgen dat je lichaam beter functioneert. Een gezonde(re) leefwijze dus. Maar hoe doe je dat? Dat doe je door voor je lichaam zorgen. En óók door te luisteren naar de signalen die je lichaam geeft. Dat heb ik in mijn vorige blog ook al kort aangehaald… Vaak rennen we maar door. Zelfs als ons lichaam ons al lang heeft aangegeven het wat kalmer aan te willen doen… Hoofdpijn. Pijn in je schouders, nek of rug. Buikpijn. Slecht slapen. Stemmingswisselingen. Je lichaam geeft hiermee aan dat het ontspanning en liefdevolle aandacht nodig heeft. Luister dus bewust(er) naar de signalen van je lichaam en voorkom dat je onnodige kwalen ontwikkelt.Je kunt je lichaam zien als een huis. Je botten zijn de steunbalken en dragende delen. Je huid kun je zien als de buitenmuren. Je longen als de ventilatieroosters. Je hersenen als de schakelkast voor het hele huis. Je ogen als de ramen. Je ingewanden als de afvoerbuizen… Voor het huis waarin je woont zorg je waarschijnlijk wel goed. Zeker als het je eigendom is. Verstoppingen worden opgelost. De buitenboel krijgt een beschermende verflaag. De ramen worden regelmatig gelapt. Er wordt goed geventileerd. Hoe goed zorg jij voor jouw ‘huis’? Hoe goed zorg je voor jouw lichaam?
Als je goed voor jezelf en je lichaam zorg, zal het minder snel slijten. En je zal waarschijnlijk minder snel ziek worden of blessures krijgen. Ons lichaam komt nogal eens tekort door ongezond eten, onvoldoende ontspanning en te weinig bewegen. Uiteindelijk kan een lichaam daartegen gaan protesteren. Door het ontwikkelen van kwalen of ziektes. Gelukkig is het menselijke lichaam taai en heeft het een groot zelfgenezend vermogen. Pas als het écht niet meer gaat, wordt er door je lichaam aan de bel getrokken. Ook dat heb ik helaas al aan den lijve mogen ondervinden…
Ik heb ervan geleerd en wil jou meegeven: wacht liever niet tot je lichaam aan de bel trekt! Voorkom van kwaad-tot-erger. Het hoeft niet veel moeite te kosten om je lichaam de zorg te geven die het nodig heeft. Herken de signalen die je lichaam je geeft. En luister ernaar. Wees lief voor jezelf. Wees trots op jezelf. Dat verdien je. Écht!
Wat zie jij als je in de spiegel kijkt? Als je écht in de spiegel kijkt? Zorg jij goed voor jezelf? Of schiet de zorg voor jezelf er regelmatig bij in? Net als bij mij, een paar jaar geleden…
Een eyeopener voor mij was om in kaart te brengen hoe ik de 168 uur in een week besteedde. Ik moest van mijn coach opschrijven hoeveel uren ik met werk bezig was (inclusief ook de reistijd), met het huishouden, sporten, slapen, persoonlijke verzorging, familie & vrienden en niets-doen. Oef… slechts 5 uur per week dat ikme-time had… 5 uur!! Nog geen uur per dag. Geen wonder dat ik er helemaal doorheen zat. En het gevoel had 20 ballen in de lucht te houden en mezelf daarin te vergeten. Te verliezen. En vooral te verwaarlozen. Ik had vooral aandacht voor alles en iedereen, behalve voor mezelf.
Natuurlijk ben ik op mijn gedrag aangesproken door familie. Door vrienden. Door collega’s. Dat wuifde ik vrolijk weg. Wat zeg jij als iemand je vraagt hoe het gaat? Als iemand aandacht aan je geeft. Interesse toont. “Goed hoor!”. “Niets te klagen!”. Of ben je eerlijk? En geef je ook wel eens aan dat het eigenlijk niet zo goed gaat, als dat zo is? Daar zat voor mij een paar jaar geleden dus wel een probleem. Niet helemaal eerlijk zijn. Niet naar mezelf en niet naar mijn omgeving. Door niet te zeggen dat het eigenlijk niet zo goed ging. Dat ik zo moe was. Dat ik slecht sliep. Dat ik geen energie had. En toch ook weer wel, de adrenaline denderde door mijn lijf, ik was helemaal hyper. Maar ja… dat uitspreken kón ik op dat moment niet. Wilde ik niet. Durfde ik niet. Bang voor bevestiging? Dat anderen dat al een tijdje zagen? En zich zorgen maakten? Tja, ik denk dat het daar wel in zat… en ik had gewoonweg geen tijd om het rustiger aan te doen. En meer tijd voor mezelf te pakken. Al had ik dat o-zo-hard nodig… Ja, tuurlijk, ik was best druk (of: ben je zo druk als je het zelf maakt!?), maar het ging ook zoooooooo goed met me! En ik was trots. En eigenwijs. En ik durfde niet in de spiegel te kijken… want die zou me de waarheid wel vertellen. Hoezo m’n kop in het zand steken…
Een mooi nummer dat op dat moment in mijn leven goed bij me zou hebben gepast, is er een van Herman van Veen (Opzij opzij opzij)… “We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan”… Je kent het nummer vast wel…
Spiegelen dus…
Aandacht voor je gedachten. Wat denk je? Wat voel je? Wat wil je? Wat houdt je bezig? Wat houdt je misschien zelfs wel wakker? Gedachten komen en gaan. Laat je niet leiden door je gedachten. Maar verzet je er ook niet tegen. Erken dat ze er zijn. En dat ze ook weer zullen gaan. Schrijf het desnoods op. Parkeren noem ik dat. Niet vergeten. Of wegstoppen. Maar op een ander moment echt even bij stil staan. Waarom heb ik een bepaalde gedachten? En hoe is dat gekoppeld aan je gevoelens? Ben je boos? Blij? Bang? Bedroefd? Beschaamd?
Spiegelen hoef je niet zelf te doen. Kan natuurlijk wel. Ik heb ervaren dat praten – met een coach, familie, vrienden, collega’s of hulpverlener – je tot nieuwe inzichten laat komen. En dat je gedachten en gevoelens delen op z’n tijd best prettig is. En dat je kwetsbaar opstellen je eigenlijk alleen maar sterker maakt. Je herkent en erkent je gedragingen en het gevolg ervan. Je kan je op dat moment een hulpvraag stellen. Of je gericht laten coachen. Om erger te voorkomen. Of je er weer bovenop te helpen. Of om bepaalde situaties te kunnen objectiveren. Want sommigen situaties zijn eigenlijk zo simpel… Als je er goed naar kijkt. Of als iemand de juiste vragen stelt. En jij er een eerlijk antwoord op geeft.
En weet je wat ik heb ontdekt? Dat door aandacht voor mezelf te hebben, ik op een andere manier dan daarvoor aandacht voor anderen kan hebben! Oprecht. Warm. Minder oppervlakkig. En ik heb gemerkt dat ik dat zo gaaf vind, écht in verbinding zijn met mensen. Een level dieper te gaan. Ik hoop er uiteindelijk mijn werk van te kunnen gaan maken. Met mensen bezig zijn. Esther2improve. Anderen helpen zich beter te voelen. Zowel fysiek als mentaal.
Deze blog ging vooral over het mentale gedeelte. Één keer raden waar de volgende blog over gaat… juist! Het fysieke gedeelte. Over voeding. En het belang van suppletie. En dat ook in relatie tot ontspanning en inspanning. Algehele balans dus!
Lieve groet,
Esther
